Hartas: verschil tussen versies

Uit ECGpedia
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
 
(130 tussenliggende versies door 16 gebruikers niet weergegeven)
Regel 1: Regel 1:
===Wat is de electrische hartas?===
{{nav|
 
|previouspage=Geleidingstijden
'''Een elektrisvhe hartas is de gemiddelde ruimtelijke richting van het QRS-complex. Het geeft de gemiddelde richting van alle electrische activiteit in het hart aan.'''
|previousname=Stap 3: Geleidingstijden
 
|nextpage=P top morfologie
Er wordt gebruik gemaakt van een zes-assige referentiestelsel. De hoek tussen elke as bedraagt 30 graden.
|nextname=Stap 5: P-top-morfologie
}}
{{auteurs|
|mainauthor= [[user:Drj|J.S.S.G. de Jong, MD]]
|supervisor=
|coauthor=
|moderator= [[user:Drj|J.S.S.G. de Jong, MD]]
|editor=
}}
De elektrische hartas is een middeling van alle ontladingen in het hart. De ontlading begint in de atria (boven) en gaat vervolgens naar beneden naar de rechter- en linkerventrikel. Omdat de linkerventrikelwand dikker is dan de rechter, staat de pijl van de gemiddelde ontlading iets meer naar links.


Veel mensen vinden dit een moeilijk concept. De theorie lijkt ook ingewikkeld, maar uiteindelijk is de praktijk heel eenvoudig.
Veel mensen vinden dit een moeilijk concept. De theorie lijkt ook ingewikkeld, maar uiteindelijk is de praktijk heel eenvoudig.
==De hartas-simulator==
{| class="wikitable" align="right"
|
{{#widget:Iframe
|url=https://ecgpedia.org/axis/heartaxis.html
|border=0
|width=500
|height=150}}


De depolarisatie begint in de sinusknoop en gaat via het geleidingssysteem naar de ventrikels. De linker ventrikel heeft meer spierweefsel dan de rechter ventrikel.
|-
 
| De [[hartas|hartas-simulator]], gemaakt door Bart Duineveld. Draai aan de hartas-pijl en zie hoe de QRS-complexen veranderen. [[media:Heartaxis.swf|Link naar het origineel]] voor gebruik in presentaties of een schermvullende vertoning.
[[Afbeelding:Hartas.gif]]
|}
 
{{clr}}
Om het de hartas te kunnen bepalen is het belangrijk om eerst wat meer te weten over de verschillende afleidingen van het ECG.
 
===De afleidingen van het ECG===
 
[[Afbeelding:Einthoven.gif|left|100px|[[wikipedia:Einthoven|Willem Einthoven (1860-1927)]]]]
Willem Einthoven (1860-1927) heeft in 1924 de Nobelprijs gekregen als grondlegger van het huidige ECG. Hij sloot zijn electrodes aan op de patient en liet het electrische verschil tussen twee electrodes uitschrijven door een galvanometer. Wij spreken nog steeds van de afleidingen van Einthoven.
<br style="clear:both;" />
 
====De extremiteitsafleidingen====
 
[[Afbeelding:Limb1.jpg|350px]]
De extremiteitsafleidingen zijn:
 
*'''I''' van rechter naar linker arm
*'''II''' van rechter arm naar linker been
*'''III''' van linker arm naar linker been


Daarnaast zijn er electrisch afgeleide afleidingen. Deze hebben als centrum het electrisch gemiddelde van de extremiteitsafleidingen (ongeveer het hart zelf dus).
==Het bepalen van de elektrische hartas==
[[Afbeelding:hartas2.jpg|thumb|De hartas geeft het gemiddelde aan van alle elektrische ontladingen. Een normale hartas, zoals op dit plaatje, ligt tussen de -30 en +90 graden. Hier is de hartas ongeveer +45 graden.]]
{| class="wikitable" align="right" width="400px"
|{{#widget:Html5media
|url=https://en.ecgpedia.org/images/4/40/Normal_SR_vector.mp4
|width=640
|height=360
}}
|-
| De hartas verandert snel gedurende de P-QRS-T-cyclus. Als we over 'dé hartas' spreken, spreken we over de gemiddelde hartas.
|}
[[Image:ECG_lead_angulation.png|thumb|De verschillende afleidingen met hun hoeken ten opzichte van elkaar. Groen is een normale hartas. Rood is een linkerhartas. Blauw is een rechterhartas. Grijs is een extreme hartas.]]
Als je alle elektrische signalen in het hart middelt, kan je met een pijl (vector) de gemiddelde elektrische ontlading aangeven. Dit is de hartas. Met name een verandering van de hartas of een extreme draai van de hartas kan een aanwijzing zijn voor problemen. Een normale hartas sluit problemen zeker niet uit!


*'''AVL''' wijst naar de Linker arm
*'''AVR''' naar de Rechter arm
*'''AVF''' naar de voeten (Feet)
Uiteindelijk is er een roos op het hart te tekenen met al deze afleidingen.
[[Afbeelding:Hartasrosette.jpg|300px|]]
<pre>De definitie is dat als de electrische ontlading zich verplaatst in de richting van de desbetreffende afleiding,
de electrische uitslag positief is. </pre>
===De electrische hartas===
De elektrische hartas wordt in beeld gebracht middels een vector. Deze geeft de richting aan waarin de elektrische prikkels lopen. Dit is belangrijk bij het beoordelen van een ECG.


<i>Bijvoorbeeld:</i>
<i>Bijvoorbeeld:</i>


*Grootste QRS deflectie in afleiding I: de electrische activiteit wijst naar links (voor de patient)
*Positieve QRS-deflectie in afleiding I: de elektrische activiteit wijst naar links (vanuit de patiënt)
*Grootste QRS deflectie in afleiding AVF: de electrische activiteit wijst naar beneden.
*Positieve QRS-deflectie in afleiding AVF: de elektrische activiteit wijst naar beneden.


Samen is dit voldoende informatie om te weten dat de hartas normaal is! Je hoeft meestal dus alleen naar 2 afleidingen te kijken!
Samen is dit voldoende informatie om te weten dat de hartas normaal is! Je hoeft meestal dus alleen naar 2 afleidingen te kijken!


De grootste vector in het hart loopt van de AV-knoop in de richting van de kamerdepolarisatie. Deze wijst dus onder normale omstandigheden naar linksonder (in de richting van de afleiding II, maar dus ook in de richting van I en AVF). De positie van de QRS-vector kan in graden worden uitgedrukt. Hiertoe maakt men gebruik van een cirkel geprojecteerd op de borstkas (zie figuur). Het midden van de cirkel is de AV-knoop. Een horizontale lijn naar de linkerarm is gedefinieerd als 0 graden.


De grootste vector in het hart loopt van de AV-knoop in de richting van de kamerdepolarisatie. Deze wijst dus onder normale omstandigheden naar linksonder (positie hart/Afleiding I+AVF). De positie van de ORS vector kan in graden worden uitgedrukt. Hiertoe maakt men gebruik van een cirkel geprojecteerd op het menselijk borstkast (zie fig. boven). Het midden van de cirkel is altijd de AV-knoop.
;Een normale hartas: een normale hartas ligt tussen de -30 en +90 graden.
 
<pre>Een normale hartas ligt tussen de -30 en +90 graden.</pre>


De richting van de vector kan onder verschillende omstandigheden veranderen:
Met deze kennis in het achterhoofd is het vrij eenvoudig om de elektrische hartas te bepalen.


1) Is het hart gedraaid en wijst deze dus niet meer naar linksonder dan draait de hartas in dezelfde richting als het hart mee. Bijv. het hart wijst naar rechts dan is de ORS-vector ook naar rechts gelocaliseerd.  
;Een normale hartas: indien de QRS-deflectie in I en II positief is, is er sprake van een normale hartas (tussen de -30 en +90 graden).
;Een intermediaire hartas: indien de QRS-deflectie in I en aVF positief is, is er sprake van een intermediaire hartas (tussen de 0 en +90 graden).
2) In het geval van een hypertrofisch hart, zal door grotere elektrische activiteit de vector in die richting meedraaien (naar hypertrofisch weefsel toe).  


3) Het omgekeerde geldt voor weefsl dat is geinfarceerd. Hier worden namelijk geen elektrische prikkels meer voortgeleid. Dit weefsel draagt niet meer bij aan het ontstaan van vectoren. De QRS-vector draait dan van het geinfarceerde weefsel af.
Dus als er een positieve uitslag is in I en II hoef je niet verder te kijken! De hartas is dan normaal.


Met deze kennis in het achterhoofd is het vrij eenvoudig om de electrische hartas te bepalen.
De interpretatie van de elektrische hartas kent een aantal makkelijk te onthouden regeltjes:


<pre>Regel: grootste QRS deflectie in I en II is een intermediaire = normale hartas.
*'''De elektrische activiteit beweegt zich naar een elektrode toe, als er een positieve, naar boven gerichte uitslag op het ecg wordt geregistreerd.''' Als het oppervlak van het positieve deel van het QRS-complex groter is dan het negatieve deel, dan wijst de vector in de richting van de desbetreffende afleiding.
Dus als er een positieve uitslag is in I en II hoef je niet verder te kijken.  
*Zijn het positieve en negatieve deel even groot, dan is de afleiding iso-elektrisch. De richting van de hartas staat dan dwars op de richting van de desbetreffende afleiding.
De hartas is dan normaal.</pre>
*Is het negatieve deel groter dan het positieve deel, dan staat de hartas de andere kant op dan die van de desbetreffende afleiding.


'''''Interpertatie'''''
Definities van de richtingen waarin de hartas kan wijzen:
 
;Linkeras: de hartas staat tussen -30º en -90º
De interpertatie van de elektrische hartas kent een aantal makkelijk te onthouden regeltjes:
;Normale as:de hartas staat tussen -30º en 90º
 
;Intermediaire as:de hartas staat tussen 0º en 90º
- Ten eerste, beweegt een positieve depolarisatiegolf naar een positieve elektrode, dan wordt er een positieve, naar boven gerichte uitslag op het ECG geregistreerd.
;Rechteras: de hartas staat tussen 90º en -180º
 
;Extreme as: de hartas staat tussen -90º en -180º (dit is zeldzaam; kan onder andere voorkomen bij een ventrikeltachycardie of biventriculair gepaced ritme)
- Ten tweede zijn er 4 gebieden waar de QRS-vector baar kan wijzen:
;Onbepaalde hartas: als alle extremiteitsafleidingen min of meer bifasisch zijn, staat de hartas naar voren of achteren gericht; de hartas is dan niet te bepalen, een onbepaalde hartas
 
* rechtsboven en rechtsonder --> rechter asdraaing (2x)
 
* linksboven --> linker asdraaing
 
* linksonder --> normaal gebied


''Bijvoorbeeld'':  
''Bijvoorbeeld'':  


Het QRS in afleiding I zal bij een rechter asdraaing naar rechtsonder een negatieve uitslag registreren. De vector wijst namelijk niet in de richting van van de electrode. Bekijk je het QRS echter in de AVF afleiding dan zal deze positief zijn. Hier wijst de vector wel in de richting van de electrode.
Het QRS in afleiding I zal bij een rechterasdraaiing naar rechtsonder een negatieve uitslag registreren. De vector wijst namelijk niet in de richting van de elektrode. Bekijk je het QRS echter in de AVF-afleiding dan zal deze positief zijn. Hier wijst de vector wel in de richting van de elektrode.
'''NB:''' Verloopt de depolarisatie loodrecht op de stand van de afleiding dan noemt men dit '''iso-electrisch'''.


===Wat heb je aan deze kennis?===
==Afwijkende hartas==
[[Afbeelding:left_axis_dev.jpg|thumb| Hartasdraai naar links bij een onderwandinfarct. Linkeranterior-hemiblok is ook een veel voorkomende oorzaak. Een linkerhartas ligt tussen de -30 en -90 graden. Hier is de hartas ongeveer -30 graden.]]
[[Afbeelding:right_axis_dev.jpg|thumb| Hartasdraai naar rechts bij rechtsbelasting, zoals bij longembolie en COPD. Een rechterhartas ligt tussen de +90 en +180 graden. Hier is de hartas ongeveer +135 graden]]
De richting van de vector kan onder verschillende omstandigheden veranderen:


Een afwijkende of veranderende hartas kunnen een aanwijzing zijn voor o.a. positie van het hart,ischemie of geleidingsvertraging en geven zo een hint dat er iets mis is.
#Is het '''hart fysiek gedraaid''' en wijst deze dus niet meer naar linksonder dan draait de hartas in dezelfde richting als het hart mee. Bijv. het hart wijst naar rechts dan is de ORS-vector ook naar rechts gelocaliseerd.  
Een linkeras afwijking wijst op een verhoogde activiteit in het linker ventrikel, een rechter asdraai duidt op een verhoogde electrische activiteit in het rechter ventrikel.
#In het geval van een '''hypertrofisch hart''', zal door grotere elektrische activiteit de vector in die richting meedraaien (naar hypertrofisch weefsel toe).
#Het omgekeerde geldt voor weefsel dat is '''geïnfarceerd'''. Hier worden namelijk geen elektrische prikkels meer voortgeleid. Dit weefsel draagt niet meer bij aan het ontstaan van vectoren. De QRS-vector draait dan van het geïnfarceerde weefsel af.
#Bij '''geleidingsproblemen''' draait de hartas ook vaak. Stel dat de rechterkamer later depolariseert dan de linker, door een vertraging in het geleidingsweefsel van de rechterkamer. Als de linkerkamer klaar is met contraheren, is de rechter nog bezig. Het signaal van de linkerkamer maskeert nu niet meer dat van de rechter. Alle nog aanwezige elektrische activiteit gaat naar rechts en de hartas draait dus ook naar rechts.


'''Voorbeelden van oorzaken van een asdraai naar links:'''
*[[QRS morfologie| Linker anterior hemiblok]]
*Onderwandinfarct
*Linker ventrikelhypertrofie
*Pacemakerritme
[[Afbeelding:leftaxis.jpg|thumb|left| Linker hartas]]
{{clr}}
{{clr}}
[[Afbeelding:lahb.jpg|thumb|left| Linker anterior hemiblok]]
 
==Een linkerhartas==
[[Afbeelding:LHA.png|thumb|Linkerhartas]]
[[Afbeelding:LAHB.png|thumb|Linkeranterior-hemiblok]]
Oorzaken van een linkerhartas zijn onder andere:
*Normale variant (fysiologisch, vaak bij oudere leeftijd)
*[[Lahb#Linker_anterior_hemiblok| Linkeranterior-hemiblok]]
*Mechanische draaiing van het hart, zoals bij expiratie, hoogstand van het diafragma (zwangerschap, ascites, buiktumor)
*[[Ventrikelhypertrofie|Linkerventrikelhypertrofie]]
*[[LBTB|Linkerbundeltakblok]]
*Congenitale hartziekte (bijvoorbeeld een atriumseptumdefect)
*Longemphyseem
*[[Hyperkaliëmie]]
*Ventriculaire, ectopische ritmes, zoals [[AIVR]]
*[[WPW|Pre-excitatie]]
*[[Ischemie#onderwand|Onderwandinfarct]]
*[[Pacemaker|Pacemakerritme]]
{{clr}}
{{clr}}


 
==Een rechterhartas==
'''Voorbeelden van oorzaken van een asdraai naar rechts:'''
[[Afbeelding:RHA.png|thumb|Rechterhartas]]
*Rechter ventrikelhypertrofie
Oorzaken van een rechterhartas zijn onder andere:
*Rechter ventrikelbelasting, bijvoorbeeld bij longembolien of cor pulmonale
*Normale variant (verticale as rond de 90º)
*Mechanische draaiing van het hart, zoals bij inspiratie en longemphyseem
*[[Ventrikelhypertrofie| Rechterventrikelhypertrofie]]
*[[RBTB|Rechterbundeltakblok]]
*[[LPFB|Linkerposterior-fascikelblok]]
*Rechterventrikelbelasting, bijvoorbeeld bij [[Overigen#Longembolie|longembolie]] of cor pulmonale (zoals bij COPD)
*Atriumseptumdefect, ventrikelseptumdefect
*Atriumseptumdefect, ventrikelseptumdefect
[[Afbeelding:rightaxis.jpg|thumb|left| Rechter hartas]]
*[[WPW|Pre-excitatie]]
*Lateraal [[ischemie|myocardinfarct]]
*Dextrocardie
*Ventriculaire, ectopische ritmes, zoals [[AIVR]]
{{clr}}
{{clr}}

Huidige versie van 14 feb 2021 om 22:18

Vorige stap: Stap 3: Geleidingstijden | Volgende stap: Stap 5: P-top-morfologie


Auteur J.S.S.G. de Jong, MD
Co-Auteur
Moderator J.S.S.G. de Jong, MD
Supervisor
Lees meer over auteurschap op ECGpedia

De elektrische hartas is een middeling van alle ontladingen in het hart. De ontlading begint in de atria (boven) en gaat vervolgens naar beneden naar de rechter- en linkerventrikel. Omdat de linkerventrikelwand dikker is dan de rechter, staat de pijl van de gemiddelde ontlading iets meer naar links.

Veel mensen vinden dit een moeilijk concept. De theorie lijkt ook ingewikkeld, maar uiteindelijk is de praktijk heel eenvoudig.

De hartas-simulator

De hartas-simulator, gemaakt door Bart Duineveld. Draai aan de hartas-pijl en zie hoe de QRS-complexen veranderen. Link naar het origineel voor gebruik in presentaties of een schermvullende vertoning.


Het bepalen van de elektrische hartas

De hartas geeft het gemiddelde aan van alle elektrische ontladingen. Een normale hartas, zoals op dit plaatje, ligt tussen de -30 en +90 graden. Hier is de hartas ongeveer +45 graden.
De hartas verandert snel gedurende de P-QRS-T-cyclus. Als we over 'dé hartas' spreken, spreken we over de gemiddelde hartas.
De verschillende afleidingen met hun hoeken ten opzichte van elkaar. Groen is een normale hartas. Rood is een linkerhartas. Blauw is een rechterhartas. Grijs is een extreme hartas.

Als je alle elektrische signalen in het hart middelt, kan je met een pijl (vector) de gemiddelde elektrische ontlading aangeven. Dit is de hartas. Met name een verandering van de hartas of een extreme draai van de hartas kan een aanwijzing zijn voor problemen. Een normale hartas sluit problemen zeker niet uit!


Bijvoorbeeld:

  • Positieve QRS-deflectie in afleiding I: de elektrische activiteit wijst naar links (vanuit de patiënt)
  • Positieve QRS-deflectie in afleiding AVF: de elektrische activiteit wijst naar beneden.

Samen is dit voldoende informatie om te weten dat de hartas normaal is! Je hoeft meestal dus alleen naar 2 afleidingen te kijken!

De grootste vector in het hart loopt van de AV-knoop in de richting van de kamerdepolarisatie. Deze wijst dus onder normale omstandigheden naar linksonder (in de richting van de afleiding II, maar dus ook in de richting van I en AVF). De positie van de QRS-vector kan in graden worden uitgedrukt. Hiertoe maakt men gebruik van een cirkel geprojecteerd op de borstkas (zie figuur). Het midden van de cirkel is de AV-knoop. Een horizontale lijn naar de linkerarm is gedefinieerd als 0 graden.

Een normale hartas
een normale hartas ligt tussen de -30 en +90 graden.

Met deze kennis in het achterhoofd is het vrij eenvoudig om de elektrische hartas te bepalen.

Een normale hartas
indien de QRS-deflectie in I en II positief is, is er sprake van een normale hartas (tussen de -30 en +90 graden).
Een intermediaire hartas
indien de QRS-deflectie in I en aVF positief is, is er sprake van een intermediaire hartas (tussen de 0 en +90 graden).

Dus als er een positieve uitslag is in I en II hoef je niet verder te kijken! De hartas is dan normaal.

De interpretatie van de elektrische hartas kent een aantal makkelijk te onthouden regeltjes:

  • De elektrische activiteit beweegt zich naar een elektrode toe, als er een positieve, naar boven gerichte uitslag op het ecg wordt geregistreerd. Als het oppervlak van het positieve deel van het QRS-complex groter is dan het negatieve deel, dan wijst de vector in de richting van de desbetreffende afleiding.
  • Zijn het positieve en negatieve deel even groot, dan is de afleiding iso-elektrisch. De richting van de hartas staat dan dwars op de richting van de desbetreffende afleiding.
  • Is het negatieve deel groter dan het positieve deel, dan staat de hartas de andere kant op dan die van de desbetreffende afleiding.

Definities van de richtingen waarin de hartas kan wijzen:

Linkeras
de hartas staat tussen -30º en -90º
Normale as
de hartas staat tussen -30º en 90º
Intermediaire as
de hartas staat tussen 0º en 90º
Rechteras
de hartas staat tussen 90º en -180º
Extreme as
de hartas staat tussen -90º en -180º (dit is zeldzaam; kan onder andere voorkomen bij een ventrikeltachycardie of biventriculair gepaced ritme)
Onbepaalde hartas
als alle extremiteitsafleidingen min of meer bifasisch zijn, staat de hartas naar voren of achteren gericht; de hartas is dan niet te bepalen, een onbepaalde hartas

Bijvoorbeeld:

Het QRS in afleiding I zal bij een rechterasdraaiing naar rechtsonder een negatieve uitslag registreren. De vector wijst namelijk niet in de richting van de elektrode. Bekijk je het QRS echter in de AVF-afleiding dan zal deze positief zijn. Hier wijst de vector wel in de richting van de elektrode.

Afwijkende hartas

Hartasdraai naar links bij een onderwandinfarct. Linkeranterior-hemiblok is ook een veel voorkomende oorzaak. Een linkerhartas ligt tussen de -30 en -90 graden. Hier is de hartas ongeveer -30 graden.
Hartasdraai naar rechts bij rechtsbelasting, zoals bij longembolie en COPD. Een rechterhartas ligt tussen de +90 en +180 graden. Hier is de hartas ongeveer +135 graden

De richting van de vector kan onder verschillende omstandigheden veranderen:

  1. Is het hart fysiek gedraaid en wijst deze dus niet meer naar linksonder dan draait de hartas in dezelfde richting als het hart mee. Bijv. het hart wijst naar rechts dan is de ORS-vector ook naar rechts gelocaliseerd.
  2. In het geval van een hypertrofisch hart, zal door grotere elektrische activiteit de vector in die richting meedraaien (naar hypertrofisch weefsel toe).
  3. Het omgekeerde geldt voor weefsel dat is geïnfarceerd. Hier worden namelijk geen elektrische prikkels meer voortgeleid. Dit weefsel draagt niet meer bij aan het ontstaan van vectoren. De QRS-vector draait dan van het geïnfarceerde weefsel af.
  4. Bij geleidingsproblemen draait de hartas ook vaak. Stel dat de rechterkamer later depolariseert dan de linker, door een vertraging in het geleidingsweefsel van de rechterkamer. Als de linkerkamer klaar is met contraheren, is de rechter nog bezig. Het signaal van de linkerkamer maskeert nu niet meer dat van de rechter. Alle nog aanwezige elektrische activiteit gaat naar rechts en de hartas draait dus ook naar rechts.


Een linkerhartas

Linkerhartas
Linkeranterior-hemiblok

Oorzaken van een linkerhartas zijn onder andere:


Een rechterhartas

Rechterhartas

Oorzaken van een rechterhartas zijn onder andere:


Overgenomen van "https://nl.ecgpedia.org/index.php?title=Hartas&oldid=10385"