P-top-morfologie
|
Vorige stap: Stap 4: Hartas | Volgende stap: Stap 6: QRS-morfologie |
| Auteur | J.S.S.G. de Jong, MD | |
| Co-Auteur | ||
| Moderator | J.S.S.G. de Jong, MD | |
| Supervisor | ||
| Lees meer over auteurschap op ECGpedia | ||
De P-top geeft de elektrische activiteit van de atria weer. De vorm (= morfologie) van de P-top geeft een indruk van de grootte van de atria en ook of het ritme uit de sinusknoop komt, dan wel van elders uit de atria. De morfologie van de P-top is over het algemeen het best te beoordelen in de afleidingen II en V1.
De normale P-top
De kenmerken van een normale P-top zijn te herleiden uit de richting van de normale atriale ontlading. Deze begint in de sinusknoop en gaat dan richting AV-knoop. De elektrische activiteit van de P-top is daarom in de richting van de afleidingen II en AVF. Gekeken vanuit afleiding V1, die heel dicht bij het rechteratrium zit, is de activiteit soms heel even positief en daarna voornamelijk negatief. Zo ontstaat een bifasische P-top.
De hoogte van de P-top wordt voornamelijk bepaald door de grootte van de atria. De dikte van de atriale wand is heel beperkt (enkele mm). Bij drukverhoging in de atria ontstaat daarom geen hypertrofie zoals bij de ventrikels, maar dilatatie. De dunne wand is namelijk niet goed in staat drukverhoging goed op te vangen. Een grote P-top is een uiting van atriale vergroting.
| Kenmerken van een normale P-top:[1] |
|---|
|
Is de P-top-richting anders dan normaal, dan is er geen sinusritme, maar een atriaal ritme
Bij een te grote of te brede P-top is er sprake van linker- of rechteratriumdilatatie
Net als de ventrikels hebben depolariserende atria ook een repolarisatiefase. De repolarisatie van de atria uit zich in het PTa-segment (atriale T-top). Normaal bevindt dit segment zich op de hoogte van de basislijn. Bij elevatie of depressie van het PTa-segment kan er sprake zijn van een atriaal infarct of pericarditis.