Ischemie
Myocardinfarct
Een myocardinfarct (MI) is meestal het gevolg van plaque-ruptuur. Hierbij ontstaat er een barst in het oppervlak van een atherosclerotische plaque. Het bloed ziet dit als een beschadiging van de vaatwand en er ontstaat een stolsel. Hierdoor wordt een kransslagader afgesloten waardoor er onvoldoende of geen bloedtoevoer meer is naar het stroomafwaarts geleden deel van het hart. Dit krijgt daardoor te weinig aanvoer van zuurstof en voedingsstoffen: er ontstaat ischemie ofwel 'zuurstofgebrek'. Met het ECG kan men vaststellen of er een kransslagader vernauwd is en dus waar de bloedtoevoer verminderd is. Dit is van belang omdat de gevolgen van bijvoorbeeld een voorwandinfarct en een onderwandinfarct verschillen: de voorwand levert de belangrijkste bijdrage aan de pompfunctie en uitval zal dus lijden tot een bloeddrukdaling en hartslagversnelling en op de lange termijn tot hartfalen. Een onderwandinfarct gaat vaak gepaard met een polsvertraging doordat de sinusknooparterie te weinig doorbloed wordt, op de lange termijn is het effect op de conditie minder groot omdat de bijdrage van de onderwand aan de pompfunctie minder is.
Aanwijzingen voor een MI:
- T-top inversie (omkering) --> ischemie
- ST-elevatie --> acuut infarct (vers)/Q (transmuraal)-wave MI
- ST-depressie --> non Q (transmuraal)-wave MI
Een pathologische Q is 1 mm breed of beslaat 1/3 van de totale hoogte van het QRS-complex. Deze zijn vast te stellen in alle afleidingen behalve AVF. (NB transmuraal omvat de gehele dikte van de wand, non transmuraal is subendocardiaal en omvat niet de gehele wand)
Infarctlokalisatie
Het hart wordt door de rechter en linker coronair vaten voorzien van zuurstof en nutrienten. Het linker coronairvat (de hoofdstam) splits zich in de LAD (left anterior descending artery). Deze geeft vervolgens de ramus circumflexus (RCX) af. De rechter coronair arterie (RCA) geeft de ramus descendens posterior (RDP) af (rechts dominant hart). Het is ook mogelijk dat de ramus descendens posterior door de arteria circumflexa wordt gevoed. Dit noemt men een links dominant hart.
- voorwand:
Omvat het voorste (anterior) deel van het hart en een deel van het kamerseptum. Het ECG registreerd hierbij ST-elevaties en Q's. Wordt door de LAD van bloed voorzien. ECG-kenmerken:
pathologische Q in de precordiale afleidingen V2 t/m V4V5;
- septaal:
Omvat het kamerseptum. Deze wordt door de LAD van bloed voorzien. ECG-kenmerken:
pathologische Q in V1en V2met afwezige septum-Q in V5 en V6;
- lateraal:
Omvat de laterale zijde van de linkerkamer (linker zijkant van het hart). Deze wordt door de RCX bloed voorzien. ECG-kenmerken:
pathologische Q in I, aVL en V6;
- onderwand:
Dit deel (inferior) rust op het diafragma en wordt door de RCA van bloed voorzien. ECG-kenmerken:
pathologische Q in II, III en aVF;
- achterwand:
Hierbij worden hoge R-toppen en ST-depressies in V1 en V2 geregistreerd. De achetrwand (posterior) wordt door de RCA van bloed voorzien. ECG-kenmerken:
R in V1 > S in V1; R in V1 >0,04 sec; positieve T in V1
